Choroba Devica ? co to?
Choroba Devica to schorzenie należące do chorób rzadkich. W związku z tym, że występuje ono bardzo rzadko, jest także mało rozpoznawalne przez społeczeństwo. Czym tak naprawdę jest choroba Devica? Czym charakteryzuje się to schorzenie? Podczas tego niezwykle rzadkiego schorzenia występuje wiele różnych objawów, które mogą wskazywać także na występowanie innych chorób. Jako główne objawy trzeba jednak wskazać na przykład obniżenie czucia czy różnego rodzaju niedowłady. Bardzo trudno jest zdiagnozować tą chorobę tym bardziej, że tak naprawdę nie wiadomo, co i w jaki sposób ją wywołuje. Choroby rzadkie należą bowiem do mniej poznanych przez medycynę schorzeń, jednak ciągle naukowcy pracują nad nimi.
O epidemiologii choroby Devica w Wiki
Zespół Devica u białych stanowi prawdopodobnie poniżej 1% zachorowań na choroby demielinizacyjne centralnego układu nerwowego. Mediana wieku zachorowania jest przed 40. rokiem życia ? około 10 lat później niż w typowym SM. 85% chorych to kobiety.
W Japonii blisko 30% chorych na SM choruje na wzrokowo-rdzeniową formę SM. Forma ta jest podobna do zespołu Devica pod względem wieku zachorowania, obrazów rezonansu, płynu mózgowo-rdzeniowego, występowania przeciwciał przeciw akwaporynie co wskazuje, że może to być ta sama choroba.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Devica
SM ? najpopularniejsze leki
Trzeba przyznać, że całkowite wyleczenie pacjenta cierpiącego z powodu stwardnienia rozsianego jak do tej pory nie jest możliwe. Jest to niewątpliwie bardzo przykre, gdyż na tą chorobę zapada z roku na rok coraz więcej osób. Co więcej, chorzy muszą właściwie przez całe życie borykać się z powracającymi atakami choroby i pojawianiem się coraz to nowych jej objawów. Aby ulżyć im w tym cierpieniu naukowcy ciągle pracują nad tą niezgłębioną jeszcze dziedziną medycyny.
Współczesna medycyna poczyniła pewne kroki w rozwoju metod pozwalających na uniknięcie przykrych objawów stwardnienia rozsianego, jednak nawet nowe leki, które są obecnie dostępne na rynku nie gwarantują całkowitego pożegnania się z tą chorobą. Potrzebne są kolejne badania i tworzenie coraz to bardziej zaawansowanych lekarstw.